Ξερω ειπα δεν θα ξαναγραψω...ειναι ομως το μονο πραγμα που με ηρεμει λιγο γιατι ειναι σαν να σου μιλαω καρδια μου...ολοι μου λενε πως εχω αλλαξει πολυ κ πως δεν ειμαι ποια η ιδια...και η αληθεια ειναι πως ναι εχω αλλαξει παρα πολυ...απο τοτε που με αφησες δεν με νοιαζει τιποτα ποια απλα υπαρχω δεν εχει νοημα τιποτα για μενα απολυτως τιποτα...το μονο που κανω ειναι να κλαιω...οτι και να κανω σε σκευτομαι και κλαιω συνεχεια ομως...δεν μπωρω να
συγκρατησω τα δακρυα μου με τιποτα....δεν ξερω ποσο ακομα θα αντεξω...θυμασαι που μ ειπες πως δεν περιμενες να με πειραξει τοσο πολυ...ουτε εγω το περιμενα ματια μου..και οχι απλα με πειραξε αλλα ειναι σαν να με σκοτωσες μαλλον οχι σαν με σκοτωσες αγγελε μου και τωρα απλα υπαρχω...και το χειροτερο δεν μπωρω να το κρυψω γιατι τα ματια μου ειναι συνεχεια δακρυσμενα δεν θελω να παω πουθενα και ουτε να κανω τιποτα...και μου λενε πως εχω παθει καταθληψη...κ απλα λεω πως θελω να παω καπου που να ειμαι μονη μου για λιγο να σκευτω...αυτο θελω πραγματικα ομως να παω καπου που θα ειμαι μονη μου και να κλαιω ολη την μερα και να μην με ρωταει κανεις τιποτα...να ειμαι μονο εγω και η μοναξια μου...Σ'ΑΓΑΠΑΩ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΜΩΡΑΚΙ ΜΟΥ Κ ΑΣ ΜΗΝ ΣΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΠΟΙΑ ΑΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΝΑΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΣΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΠΟΙΑ:(
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου